O, wat vind ik dat moeilijk. De controle loslaten. Ik ben er laatst weer ingestonken. Ik heb mijn nieuwe, in de maak zijnde, website uit handen gegeven voor de finishing touch. Ik kreeg een mail nadat ze eraan gewerkt hadden, ze waren er nog niet mee klaar. Ik kijken hoe het eruit zag, en toch schrok ik zo van wat ik zag. Ik was de hele dag misselijk. En natuurlijk zelf weer aan de slag gegaan en hersteld wat ik herstellen kon. In plaats van dat ik ze eerst de kans gaf het zelf te herstellen. Ze waren immers nog niet klaar… En mooi wordt het, ze weten echt wat ze doen!
Ik ben er eigenlijk al jaren mee aan het werk, met de controle loslaten. Met name de controle naar mijn kinderen toe. Maar tijdens mijn coachingsreis naar Siberië in februari dit jaar werd ik er nogmaals op gewezen: controle loslaten. Dat was mijn enige opdracht. Ik denk dat daar ook veel om draait.
Want bestaat controle eigenlijk wel? Wat heb je nou werkelijk in de hand?
- Je kunt de ander niet dwingen dat te doen wat jij wilt.
- Je kunt je huis poetsen maar een seconde later is het weer vies omdat je kind met vieze schoenen naar binnen komt.
- Je organiseert een gezellig dagje strand en dan gaat je kind jengelen, schijnt de zon niet of is je favoriete strandtent dicht.
- Je wilt graag een bepaalde baan, maar bent toch aangewezen op de beoordelingscommissie of jij het gaat worden of toch die ander.
- Je rijdt net op tijd weg om ergens op tijd te kunnen zijn en dan kom je in de file terecht of staan alle verkeerslichten net op rood als jij aan komt rijden. Zodat je alsnog iets te laat aankomt.
En ja, soms lijkt het of je de controle over iets hebt. Je kunt bijvoorbeeld aantrekken wat jij wilt, en je eigen avondeten kiezen.
Ik wilde altijd heel erg de controle over mijn kinderen houden. Ik wilde dat zij het goed hadden. Maar tjonge, wat heeft dat een negatief effect op ze gehad. Terwijl ik het zo goed bedoelde, en ik het ook op dat moment niet anders kon. Ik had niet in de gaten dat ik ze over beschermde. Wellicht wil ik alles onder controle houden omdat ik al jong met sterfgevallen te maken heb gehad. Misschien heeft dat onbewust iets in mij getriggerd dat ik in ieder geval over de rest de controle wilde hebben. Dat verder alles goed zou gaan.
Dus ik legde mijn kinderen in de watten, zorgde dat hun leven op rolletjes liep. Zo:
- legde ik hun kleding klaar.
- Zorgde ik voor hun ontbijt.
- Smeerde ik hun boterhammen voor op school.
- Herinnerde ik hen eraan dat ze hun gymtas mee moesten nemen.
- Regelde ik de buspassen, etc. etc.
Kortom, ik nam ze alles uit handen. En tot zo’n 12 jaar is dat prima. Maar daarna moeten ze het echt zelf gaan doen. Zodat ze kunnen leren van hun eigen fouten. En daarmee zelfvertrouwen opbouwen. Dat heb ik ze in feite allemaal ontnomen. Nou weet ik dat er legio ouders zijn die dat wel aan hun kinderen overlaten, en sommigen schieten juist daarin weer door. Maar ik zal vast niet de enige zijn die dat (veel te lang) voor hun kinderen blijven doen.
En kennelijk zit er dus nog steeds een deel van controle vasthouden in mij. Dat van de kinderen heb ik (grotendeels) wel los kunnen laten.
Waarom willen we zo graag die controle houden?
Controle vasthouden is een manier om je te beschermen. Het is iets dat je jezelf aangeleerd hebt. Het zit in je hoofd, je ego houdt je onder controle, zorgt dat je “veilig” bent. Controle vasthouden zorgt ervoor dat je je minder angstig voelt. Want jij hebt het in de hand (denk je). Maar als je de controle meer en meer loslaat kun je meer en meer bij je gevoel komen. Bij je eigen oorspronkelijke ik. Wie jij echt bent (zonder alle angsten en onzekerheden). En die weet veel beter wat goed is voor jou. Je kunt dan op je gevoel vertrouwen en ernaar gaan luisteren.
Wat je kunt doen is dat wat je wilt de wereld inzetten. Spreek het uit, zoek het uit, verricht de handelingen die je kunt doen om het te krijgen en laat het dan los en zie wat er gebeurt. Als het voor jou bestemd is om te doen, om te hebben, dan komt het naar je toe.
Wat te doen om meer de controle los te laten?
Doe jij mee met de controle loslaten?! Vraag een huisgenoot en/of collega je te waarschuwen als je de controle vast wilt houden. Dan leer je op een gegeven moment herkennen wanneer je daar mee bezig bent. Want pas als je er bewust van bent, kan de verandering beginnen!
Dus laat alles wat meer op zijn beloop (indien er geen gevaar dreigt), houdt je niet bezig met dingen voor de ander te regelen als ze daar zelf toe in staat zijn en denk vooral aan jezelf, vanuit liefde. Schrijf bijvoorbeeld elke avond even op wanneer jij de controle hebt willen houden die dag. Misschien ga je een patroon herkennen. En beloon jezelf voor alle keren dat het je is gelukt de controle juist los te laten! Geef jezelf een schouderklopje.
Succes!
Warme groet,
Brigitte Deliën
