| Drie jaar geleden heb ik er al eens over geschreven, schuldgevoelens (lees het hier terug voor tips en affirmaties). Ik wist echter destijds nog niet dat die emotie de kern was waar alles om draait bij mij. Dat ik vanuit die emotie overal op reageer, mijn muurtje om mij heen had getrokken. Mij zelf tot slachtoffer had gemaakt. Geen fouten durfde te maken.Al jaren heb ik gewerkt aan de verwerking van de dood van mijn zusje Esther. Destijds heb ik geprobeerd lief te zijn en een steun voor mijn ouders. Mijn eigen verdriet mocht er niet zijn, mijn ouders hadden al genoeg aan hun eigen verdriet. Ik besloot (onbewust) het verdriet van mijn ouders op mij te nemen. Dat is natuurlijk niet goed om te doen, ieder moet zijn eigen stukje kunnen en mogen verwerken.
Ik was bijna 3 jaar toen Esther overleed, mijn zusje was toen een half jaar oud en ze stierf aan wiegendood. Maar dat de emotie schuldgevoelens aan haar dood gekoppeld was, weet ik pas sinds een paar maanden. En die emotie gaat nog verder terug, naar mijn vorige leven hier op aarde.
Mijn vorige leven speelde zich af (en of het waar is of niet maakt niet uit, het gaat om de beleving van de emotie) in het noorden van Duitsland. We waren een gelukkig gezinnetje, papa, mama, een broertje van ca. 4 jaar en ik, Isabel van 6 jaar. We waren Joods en de Duitse soldaten kwamen eraan. Mijn ouders hadden ons in de kast verstopt en we mochten niet tevoorschijn komen, ik moest voor mijn broertje zorgen! Maar als je ziet dat je ouders ruw weggetrokken worden, dan moet je wel tevoorschijn komen. Je houdt van je ouders en wilt niet gescheiden worden van ze. Dat was een slecht idee. Ik bracht ze in enorme moeilijkheden omdat ze ons verborgen hielden en als straf werden we alle 4 gedood. Hoezo schuldgevoelens…?
Ik begrijp nu wel waarom dit leven zo heftig is geweest voor mij. Waarom ik zo’n enorme dikke muur om mij heen had staan. Ik had mijn emotie schuldgevoel in het vorige leven natuurlijk nog niet kunnen uitwerken. Dus kwam die emotie al heel snel hier weer om de hoek kijken. Met weer een dood als gevolg. Mijn ouders waren namelijk met mij aan het zwemmen toen mijn zusje overleed. Dus als ze niet met mij waren gaan zwemmen, had ze misschien nog geleefd. Natuurlijk zal dat niet het geval zijn geweest, dit zal vast zo afgesproken zijn ooit. Maar in ieder geval waren mijn ouders er dan zelf bij geweest. Dus het was “mijn” schuld. Het was mijn fout (schuld) dat ze dood was gegaan, want voor mij gingen mijn ouders zwemmen. Dus als je fouten maakt gaat er iemand dood. Natuurlijk is dat niet zo maar ik kan me voorstellen dat een kind van bijna 3 er zo over denkt. Er zal toen vast iemand een keer gezegd hebben “waren we maar nooit gaan zwemmen”.
Dus wat is jouw kernemotie? Om welke emotie draait het bij jou? Het is zo belangrijk om voor jou zelf uit te vinden welke emotie jou tegen houdt te groeien. Te komen tot wie jij echt bent. Zonder allerlei angsten die jou tegen houden. Vaak lukt het niet alleen om die emotie te vinden omdat de angst om tot die emotie en kern te komen zo groot is, dat je er iemand bij nodig hebt om je er doorheen te helpen. Ik zou graag die persoon voor jou willen zijn. Ik heb namelijk het hele proces zelf doorlopen, dus ik ben ervaringsdeskundige erin. Ik wil graag dat jij het proces veel sneller zal kunnen doorlopen dan dat ik erover gedaan heb.
Ik heb er zelf ook hulp bij gezocht om tot die kern te komen, na de volgende ervaring.
Van december tot maart heb ik ergens gewerkt wat in het begin heel goed voor mij voelde. Echt leuk werk met hooggevoelige personen, als activiteitenbegeleidster. Maar mijn werkgeefster gebruikte mij vooral als een soort van secretaresse, omdat ze die ook nog niet had. Vaak echter wilde zij het op een andere manier gedaan hebben dan ik. Ik deed het dus vaak “fout” in haar ogen. Ik moest teksten steeds wijzigen, mijn aanpak was verkeerd etc. Waardoor ik juist nog meer “fouten” maakte, want ik werd bang. Zo bang dat ik de laatste maand dat ik voor haar werkte hoog opsprong in mijn stoel als de telefoon ging of er een app’je (die kwamen er dagelijks enorm veel) binnen kwam. Want dat betekende meestal dat er iets “fout” was gedaan.
Nu je weet dat fouten maken betekent dat er iemand dood gaat volgens mijn systeem, dan kun je begrijpen dat ik echt extreem bang was. Ik heb mijn baan dus snel opgezegd, want het voelde echt niet goed meer. Ik leerde er dat fouten maken niet erg is, er ging niemand dood, dat ik niet de enige was die fouten maakte en dat het vooral aan het gebrek aan communicatie lag. Ik was niet alleen de schuldige eraan dat het fout liep. Het verstopte schuldgevoel kwam toen eigenlijk al aan de oppervlakte. Ik zag in dat niet alleen ik de “schuldige” was.
Ik ben dan ook erg dankbaar dat ik deze ervaring daar op heb mogen doen! Het heeft voor enorme groei gezorgd.
Ik wilde er natuurlijk wel wat mee doen, dus toen heb ik hulp gezocht. En ik kwam bij Onno terecht die mij direct naar de kern kon brengen, omdat ik daar nu aan toe was. Sindsdien ga ik met sprongen vooruit. Pas als ik het waarom weet kan ik het echt los gaan laten. Dat gaat niet zo snel als dat ik zou willen, maar nu pas lukt het echt. Voordien kon ik alles eromheen loslaten, maar je komt pas tot je echte kern als je die kernemotie waar alles om draait hebt kunnen aanraken. En het waarom je duidelijk wordt.
Ben jij al toe om bij die kernemotie te komen? Maak dan eens een afspraak met me. Bel 06-17135358 of mail naar info@boostofenergy.nl.
Tot de volgende keer.
Geniet van de herfst die zijn intrede maakt. Laat dat stuk los wat je al hebt verwerkt, net als de blaadjes aan de bomen doen. Natuurlijk blijft het altijd bij je, maar de heftige emotie die erbij hoorde heb je niet meer nodig. Je kunt er nu rustig en met licht en liefde op terug kijken. Er dankbaar voor zijn.
Liefdevolle groet,
Brigitte |
